Afscheid de heer Veltkamp

Mijn 76-jarige vader kreeg op de eerste dag van de lockdown onverwachts een hersenbloeding en overleed na een kort verblijf in het ziekenhuis. Een heftige periode, waarin emoties gepaard gingen met ervaringen die niemand ooit voor mogelijk had gehouden.

Geen bezoek op de IC, gesprekken met artsen via de telefoon, geen fysiek contact met familie en vrienden. Verdrietig, verwarrend, vervreemdend, verstild. Hoe neem je in deze tijd afscheid van iemand die vol in het leven stond, veel bezigheden had, sociaal actief was? Welke keuzes maak je voor het afscheid als er zoveel beperkingen gelden?

Het was fijn in dit proces begeleid te worden door Ellen en Yvonne. Hun professionaliteit, aandacht en menselijke maat hebben er toe bijgedragen, dat mijn vader het afscheid kreeg dat hij verdiende en dat bij hem paste. In andere omstandigheden zouden we nooit een besloten afscheid hebben overwogen; nu we niet anders konden, bleek de aanwezigheid van alleen zijn allerliefsten intiem en waardevol. Iedereen had iets voorbereid, wat op eigen wijze en in verschillende vormen gedeeld werd. Dit was voor de kleinkinderen intens, maar ook een heel goede manier om in tijd van sociale afstand hun gevoel te laten spreken.

Onze stoelen stonden – op 1.5 meter – in een kring, met mijn vader in ons midden. We konden vrijuit praten, huilen, lachen, waren onder elkaar. We konden als familie zelf regie houden, Yvonne faciliteerde waar nodig, was alert en zorgvuldig. Ondanks ons grote verdriet en gemis, koesteren we de herinneringen aan mijn vader en zijn bijzondere, liefdevolle afscheid.

- Barbera Veltkamp